Er zijn veel manieren om een pop te maken. Dit geldt ook voor waldorfpoppen, antroposofische poppen, of zonnekind poppen, zoals ze ook genoemd worden. Ik wil hier graag een beetje laten zien waar je op moet letten bij het kiezen van een waldorfpop, en waar ik op let bij het maken van de pop. De details maken uiteindelijk een pop die wel of niet jarenlang speelplezier kan geven... Als je bij mij een pop besteld, kun je altjd kiezen hoe hij eruit ziet, maar bepaalde kwaliteitskenmerken hebben al mijn poppen!
Er zijn twee basistypes voor de grote waldorpop: het "klassieke" type met aparte ledematen en het "zachte" type met een lijfje uit 1 stuk katoenen of wollen stof. Hier op deze pagina zet ik de klassieke pop uiteen, kijk aub hier voor voorbeelden van de zachte pop.
Apart van het feit, dat ze 100% van natuurlijke materialen zijn, en 100% handgemaakt, kan ik dat het beste met foto`s hier tonen:
Over de haren:
Soms worden er geitenharen gebruikt voor de poppenharen. Ik doe dit alleen niet. Geitenharen kunnen minder goed vastgenaaid worden op het poppenhoofd en er is daardoor meer risico, dat ze eruit getrokken worden. Wollen haar heeft in het algemeen een langere levensduur.
Ik gebruik echt een heleboel wol voor het haar. Dit kan makkelijk 150-200 meter zijn, afhangende van de dikte van het garen. Mij doel is dat een kind met de pop gaat spelen - niet dat het een collector`s item wordt in de kast, en daarom maak ik haren om mee te spelen. Je kunt mijn haren in de regel daarom altijd in verschillden kapsels doen, paardenstaarten, vlechten, of los laten hangen.
Over het lijfje:
Het poppenlijf zit volgepropt met echte schapenwol. Dit geeft een hele stevige, bijna harde vorm, die alleen zacht blijft aanvoelen dankzij de katoentricot.
Ik gebruik geen kunststofvulling, "omdat je die toch niet ziet...". Ik doe dit niet alleen niet, omdat ik me gewoon principieel aan het "alleen natuurlijke materialen"-principe wil houden, maar omdat kunststof anders voelt, vaker gewassen moet worden - en ook anders ruikt: Voor kinderen is reuk heel belangrijk, belangrijker dan voor ons volwassenen, en natuurlijke materialen ruiken anders. Ze nemen geuren van de mensen om zich heen in zich op, inclusief geuren van het kind zelf, en wol is ook zelfreinigend. Wind en zon reinigen de meeste viezigheid van wol, waar synthetische stoffen gewassen moeten worden in de wasmachine. En je kunt ook altijd bijvoorbeeld wat lavendelolie naast de pop zetten als er even niet mee gespeeld wordt. Dit helpt ook om de motten er uit te houden. Als er met de pop wordt gespeeld is dit niet nodig.
De armen en het hoofd zijn aan het hartje genaaid met driedubbele steek. De benen zijn aan de lijftricot genaaid, ook met driedubbele steek. Dit garandeerd zowel flexibiliteit als levensduur. Dit hebben mijn eerste poppen laten zien toen ze door mijn eigen kinderen getest werden!
Benen en voeten:
Ik maak twee types voetjes: een standaardvoet en ook een iets gecompliceerdere. De gecompliceerdere voet imiteerd meer de echte mensenvoet en heeft ook een hiel. Hij ziet er echt leuk uit. Bovendien is de naad aan de zijkant, wat hem iets minder goed zichtbaar maakt. De standaardbenen hebben de naad aan dde voorkant, wat een meer gebogen beenvorm mogelijk maakt, maar ook de naad in zicht houdt.
Ogen:
Ik maak de ogen met draad. Als je ze namelijk kleurt of tekent, kunnen ze verbleken, uitgewreven worden, of wegwassen.
Meer in het algemeen, maak ik mijn poppen om mee gespeeld te worden. Er zit zeker kunst in het maken van een verzamelaarspop, maar ik prefereer het gevoel, dat het geeft, wanneer een kind met een van mijn poppen speelt en er leven in blaast. Verder kun je bijvoorbeeld verschillen tussen deze twee poppentypes zien in:
- haartypes: Ik gebruik geen geitenharen. Ze kunnen er echt mooi uitzien, maar ze zitten niet zo goed vast als wollen garen ...
- lijfdelen: Ik maak geen tenen of ... echte billen. Ik blijf bij het principe, dat een pop voor een kind is om mee te spelen, en een kind heeft de vorm van echte billen niet nodig om ze te zien aan de pop.
- De ogen: Ik probeer de ogen meer te abstraheren en minder een echte waarheidsgetrouwe vorm te geven.